De Slochterweg onder Woltersum
Ten zuiden van het dorp Woltersum, onder het Eemskanaal, loopt de oude onverharde Slochterweg. Het kronkelende verloop van de Slochterweg laat zien dat de weg op een natuurlijke wijze is ontstaan. Mensen zochten een begaanbaar pad door het gebied en vonden die op de plaats van een oude rivierloop.
De Slochterweg onder Woltersum is ontstaan in een veengebied. Door dit veengebied liep de rivier de Fivel. De Fivel voerde overtollig water van het land in het zuiden af naar het noorden, naar de zee. Bij hoge waterstanden drong het zeewater via de rivier het land binnen en deponeerde daar klei. Zo werd er in het veengebied een klei-zone afgezet in de bedding van de rivier.
In dit gebied lag een flink pakket veen. Het veen lag hoger dan de klei in de rivierbedding. Door de voortdurende kleiafzettingen werd de rivierbedding langzamerhand geheel gevuld en werd de rivier gedwongen een ander weg te zoeken. Het naastgelegen veen bood een gemakkelijk alternatief. De rivier gleed als het ware uit zijn oorspronkelijke bedding naar het aangrenzende veen.
Inklinking
Het veen naast de kleiafzetting in de rivierbedding was onderhevig aan inklinking. Dit betekent dat het veen langzamerhand inzakte. Mede door het gewicht van een kleilaag die later nog over het gehele veengebied was afgezet, werd het veenpakket in elkaar gedrukt. Daardoor kwam het oppervlak van het gebied met veen op den duur lager te liggen dan de kleistrook in de rivierbedding. De kleistrook stak als een rug boven de omgeving uit.
Het was deze kleistrook, deze rug, waarover mensen zich een weg zochten. De Slochterweg is niets anders dan de met klei opgevulde bedding van de voormalige Fivel. Wanneer men nu op een zomerdag over de kronkelende weg loopt kan men nog steeds de hoogteverschillen in het landschap waarnemen.
