Pietje Bolhuis (1930) runde het café van 1956 tot aan zijn dood in 1996. Zijn ouders kwamen in 1936 van het Schildmeer, waar zij ook een café hadden gehad, naar Oostwold. Pietje hield niet van leren en nadat hij in de vijfde klas van school was gestuurd, werd hij leerjongen in de smederij van Koert Dik in Midwolda. Broer Eltjo (1932): 'Hij kon goed inschatten en meten en zat eens op een combine. De boer zei dat die wel door de schuurdeuren kon. Pietje zei van niet. 'Het kan wel, het is voor mijn rekening,' zei de boer. Pietje gaf gas en reed de hele achtermuur eruit. Boer kwaad natuurlijk. 'Maar dat hadden we toch afgesproken?' zei Pietje droog.'

Op uitvoeringen van gymvereniging Tonido was Pietje een van de attracties. Stijn Smit - de Rink (1941): 'Hij en Hendrik Hardijk gingen dan aan de rekstok; die moest voor het podium neergezet worden en werd vastgemaakt met touwen. Pietje zwaaide dan drie, vier, zes keer helemaal rond. Hij kon heel goed gymnastieken.'

Pietje was een sterke jongen en had smid kunnen worden, maar zijn vader werd oud en het smidswerk was vies. De broers hadden allemaal al werk toen Pietje aanbood het café over te nemen. Eltjo: 'Iedereen was verbaasd, maar het was wel de meest logische keuze.' En zo werd Pietje kroegbaas op zijn 26^e. Hij haalde grappen uit met zijn klanten en personeel met onder andere kastdeurtjes en bestervende hazen en runde in de zomer voor de lol een loonbedrijfje.

Disco

Eind jaren zestig had Pietje een draaitafel gekocht, een 'eenpitter'. Anja Römer, de huidige uitbater: 'Daar kwam veel volk op af. Toen werd er een tweepitter gekocht en begonnen de feesten pas goed. Bonnie St. Claire, Sjef van Oekel, Robert Long en allerlei drive-in shows.' Pietje zelf had niet veel belangstelling voor de muziek maar zag dat er geld te verdienen was. Peter Akkerman: 'Hij leunde dan op een omgekeerde bezem, een natte theedoek bij de hand om mee te slaan als er wat gebeurde.'
De disco-avonden liepen terug door concurrentie uit Winschoten, maar ook toen Pietjes oudste zoon verongelukte. Rik Bolhuis (1964), oomzegger: 'De tragiek van een cafébaas is dat je wel door moet, ondanks je eigen leed. Na de dood van Henk was voor Pietje de lol eraf en veranderde hij.' Bruno Saathof: 'Hij liet nooit veel merken, maar als er maar een paar man in het café zat, had je echte gesprekken met hem. Hij heeft er veel onder geleden.'

In 1996 overleed Pietje Bolhuis, van de ene op de andere dag. Het café heeft nog jarenlang de officieuze naam Bolhuis gedragen, maar de generatie van nu kent alleen 'De twee Oldambten'. De mensen die hem gekend hebben, zien hem nog zitten aan de tap in zijn karakteristieke houding; hangend met een elleboog op de bar en liefst de voeten op de spoelbak. Peter Akkerman: 'Hij had er niet voor geleerd, maar hij wás psycholoog.'

Dit verhaal kwam tot stand in samenwerking met CHC Oldambt.
Met dank aan Peter Akkerman en Rob Rosendahl.