Mijn overgrootvaders kregen vroeger een zakhorloge met bijpassende ketting na jaren trouwe dienst. Je kon aan de metaalsoort iets van de status van de jubilaris zien. Bij een hogere stand hoorde een gouden horloge.

Toen mijn grootvader uit Veendam was overleden in 1963, kreeg ik van oma zijn zilveren zakhorloge, omdat ik zijn enige kleinzoon was. Het was weliswaar geen gouden exemplaar, maar wel bijzonder zwaar en fraai met bloemen versierd.

Cadeau

Ik ga nu terug naar het jaar 1954. In maart werd ik 12 jaar en zoals de meeste kinderen was ik erg benieuwd naar de cadeautjes die ik zou krijgen. In het weekend kwamen opa en oma op bezoek en het grote moment van de presentatie van het cadeau was aangebroken. Het was slechts een klein pakje. O, wat een spanning. Uit de verpakking kwam een zeer bijzonder cadeau: een echt polshorloge, van het merk Hansa!

Tot op dat moment had ik wel “speelgoedhorloges” gekend, maar een echt polshorloge voor een kind van 12 jaar was een zeer bijzonder en duur presentje. Mijn ouders wilden niet dat ik dit horloge op werkdagen naar school droeg. Alleen op zondag mocht ik van mijn nieuwe aanwinst genieten.

Ongeveer een half jaar later las ik in de krant een grote advertentie: “Bij aankoop van 100 Hansa scheermesjes, een polshorloge cadeau. Een half jaar garantie!” Toen ik een week later bij mijn grootouders in Veendam was, zag ik in de etalage van de verf- en behangwinkel van mijn oma (aan het Boven Oosterdiep), Hansa scheermesjes te koop liggen. Een half jaar was nu verstreken. Mijn polshorloge stond stil: hij wilde niet meer lopen. Een droom lag aan diggelen!