Dirk Jacobus Willem Nanninga werd op in 1949 geboren in de Groningse Oosterparkwijk op Klaverpad nummer 3, in het Blauwe Dorp. Zijn vader was glas-in-loodzetter bij Abeln en zijn moeder huisvrouw. De kleine Dick had een rustige jeugd. “Ik was altijd aan het voetballen. Als we geen huiswerk meer hadden, dan stonden we op straat.”

Op zijn zevende begon zijn voetbalcarrière bij de club Oosterparkers, tot hij in 1973 de overstap maakte naar het betaalde voetbal. De lange spits was 23 jaar toen hij bij Veendam begon. Na één seizoen daar stapte hij over naar Roda JC uit Kerkrade. “De mentaliteit van de koempels en Groningers komt best een eind overeen, dacht ik al gauw,” zei Nanninga in een interview met Chris van Nijnatten in 2014.

WK-finale

Nanninga zou acht jaar voor Roda spelen en ruim honderd keer scoren voor de club. In 1978 ging hij mee naar het WK voetbal in Argentinië. In de groepswedstrijd tegen West-Duitsland, waar Nederland vier jaar eerder in de finale van had verloren, viel Nanninga in. Na vijf minuten spel werd hij met een rode kaart van het veld gestuurd wegens het beledigen van de scheidsrechter. Onterecht, bleef hij volhouden: de arbiter was door iemand anders uitgescholden.

Het Nederlands Elftal bereikte op datzelfde toernooi de finale en speelde tegen gastland Argentinië. Nanninga viel in voor Johnny Rep en scoorde acht minuten voor het eindsignaal de gelijkmaker. Uiteindelijk zou Argentinië in de verlenging met 3-1 winnen.

Bloemen

Nanninga bleef in Kerkrade wonen, waar hij zijn loopbaan als voetballer combineerde met het uitbaten van een bloemenkiosk. Omdat hij zijn bedrijfje niet wilde opgeven, ging een overstap naar Ajax niet door. In 1982 ging Nanninga op avontuur en speelde een seizoen lang in Hongkong. Daarna droeg hij nog vier jaar het tenue van een andere Limburgse club: MVV. In 1986 beëindigde hij zijn carrière als profvoetballer.

Nanninga had tijdens zijn loopbaan vaak blessures, maar speelde soms keihard door. Zes keer brak hij een sleutelbeen. Zijn bijnaam was 'de betonspits'.

Benen verloren

In de laatste jaren van zijn leven had Nanninga last van een slechte gezondheid. Hij brak zijn linkerbeen, maar door het lopen met gips ontwikkelde zich een wondje op zijn rechtervoet. Omdat Nanninga aan suikerziekte leed, moest zijn teen worden geamputeerd. Daarna bleef hij te lang doorlopen met een gescheurde achillespees, waardoor hij zijn linkeronderbeen verloor. Tijdens de operatie raakte hij in een coma, die vier maanden zou duren. In 2014 moest ook zijn rechteronderbeen worden geamputeerd. 

Hij bleef nuchter werken aan herstel, totdat hij in de zomer van 2015 een flinke koorts te pakken kreeg. In het ziekenhuis van het Belgische Maaseik, dichtbij zijn woonplaats Neeroeteren, overleed hij op 21 juli op 66-jarige leeftijd.

Voor dit artikel is gebruik gemaakt van informatie afkomstig van verschillende artikelen en interviews. De bronvermelding is te vinden in de rechterbalk.