De te Veendam geboren De Cock (1801-1942) stamt uit een Groninger patriciërs-predikantengeslacht. Na zijn theologiestudie in Groningen wordt hij predikant in achtereenvolgens Eppenhuizen, Noordlaren en Ulrum. 

Kritiek van gemeenteleden in laatstgenoemde predikantenplaats, dat zijn prediking diepgang mist, leiden tot een diepgaande studie van de werken van Calvijn. Hij concludeert dat de Bijbelse leer lang niet altijd in de kerk wordt nageleefd en gaat over van de zogenaamde liberale Groninger Richting naar het orthodox calvinisme, waar de ‘erfzonde’ een centrale plaats inneemt.

Vanwege openlijke kritiek op collega predikanten en omdat hij zonder toestemming kinderen doopte van buiten de gemeente,  wordt hij in 1833 door het kerkbestuur geschorst en het volgende jaar afgezet. Daarop scheiden De Cock en zijn volgelingen zich officieel af van de Nederlandse Hervormde Kerk.