Aanvankelijk is de in Groningen geboren Schaper (1868-1934) schildersknecht, maar gaandeweg ontpopt hij zich tot een gedreven sociaal-democratisch politicus. Als propagandist speelt hij een zeer grote rol bij de ontwikkeling van de Sociaal-Democratische Bond (SDB). Hij wordt in 1890 door de schildersbaas ontslagen vanwege zijn propaganda voor Domela Nieuwenhuis’ SDB.

Daarna richt hij zich geheel op de politiek. Samen met Pieter Jelles Troelstra behoort Schaper tot de ‘Twaalf Apostelen’, zoals de oprichters van de in 1894 opgerichte SDAP worden genoemd. Voor deze sociaal-democratische partij heeft Schaper onder meer zitting in de Groninger gemeenteraad, de Provinciale Staten en de Tweede Kamer, waarin hij in 1899 als eerste Groninger socialist een zetel bezet.

In het parlement onderscheidt hij zich vooral in zijn beginjaren door zijn strijdbaarheid, wat hem in de dagen van de spoorwegstaking recht tegenover het confessionele ministerie van Abraham Kuyper brengt. Later slaat hij een gematigder sociaal-democratische richting in.