Thuis in Groningen
Holiday on Ice in Grunnen
November 2018. Hartje winter en zo vroeg. Dat belooft wat dit jaar. Op dit moment kijk ik uit mijn raam naar buiten en dwarrelt de sneeuw langzaam naar beneden. Het geeft rust aan deze hectische wereld.
Ik trek mijn wandelschoenen aan en maak me op voor een fikse winterse wandeling. Ik hoef niet ver te lopen om in een prachtig natuurgebied te belanden. Namelijk de Heemtuin in het natuurpark Tussen de Venen in Muntendam.Het park ligt er uitnodigend bij onder een warme witte donsdeken..
Ik besluit om eens bij het vennetje te kijken in het oude gedeelte van de Heemtuin en wat zie ik tot mijn stomme verbazing?
Daar loopt een kat. Katten liggen om deze tijd van het jaar toch voor de cv te knorren, zou je denken. Lekker warm.
Maar nee, deze kat heeft toch iets anders in de planning.
Ik neem de tijd en neem plaats op het bankje bij het vennetje.
Het is stil, heel stil.
Ik mijmer een beetje.
De bevroren vijver ligt er stilletjes bij.
Ondertussen zie ik de kat richting het ijs lopen.
Hij is toch wel heel driest en klimt op het ijs.
Verbaasd blijft hij staan en heeft in de gaten dat hij een toeschouwer heeft.
Dan maakt hij een rare sprong en glijdt met een noodgang het vennetje af.
De klapschaats is hem niet vreemd en schijnbaar heeft hij iets op het oog.
Een veldmuisje ook verdwaald sprint over de ijsvloer.
De kat erachteraan.
Het is stil hier bij het vennetje. Wonderbaarlijk stil.
Ik doezel een beetje weg.
Schijnbaar ben ik samen met de kat en de muis de enige bezoeker van dit spektakel.
Ik volg het schouwspel aandachtig.
Ik zie de kat en de muis over het ijs dansen.
Dubbele Axels en Rietbergers wisselen elkaar af.
Holiday on ice in de Heemtuin en zo dichtbij.
Normaal is de muis sneller dan de kat, maar het ijs is glad en de kat vliegt er met een noodgang op af.
Uiteindelijk is de kat de winnaar en hij ligt zo’n beetje uitgeteld op het ijs.
De muis heeft zijn laatste strijd gestreden en de kat maakt een buiging.
Ik schrik van een brok sneeuw die van een boom afglijdt.
Verbouwereerd zit ik nog steeds op dat bankje.
Heb ik dan toch iets gemist. Er waren toch een kat en een muis? .
En die kat en die muis waren toch aan het ijsdansen? .
Geen kat en geen muis te zien..
Was ik dan toch even weggedroomd in dit prachtig stukje natuur.
Ik zal het nooit weten.
Mooi was het wel.
.
En.. wat ik zeker weet is dat de winter van 2018 nog steeds geen echte winter was. Maar toch heel even!
Bovenstaande tekst is ingezonden naar aanleiding van de schrijfwedstrijd 'Thuis in Groningen'. Onder het thema 'Thuis in Groningen' vind je meer verhalen van de schrijfwedstrijd.