Pioniersgeest

1950

Zwemmen leren in tochtsloot

In de noaoorlogse joaren, zo’n 10 joar dat k in Duutslaand woonde, was ik n jong dei niks te wonderlieks was. In m’n belevenissen lachte de wereld mie tou en ik genoot er dan ook volop van. Ik was een joar of vief, dou ik noar schoule mos. Dat was allaine smörgens, veur de middag kreegen we hoeswaark mit veur de volgende dag en doar had ik vanzulf een bruitje dood aan. M’n zuster Margreet, dei een joar older was den mie muik het den ook veur mie, woardat ik heur tot aan de dag van vandoage dankboer veur bin. Zulf ging ik laiver pierewaain en zo heb ik den ook zwemmen leerd.

Zwemmen leren in tochtsloot

Tochtsloot in de polder. - Foto: Hindrik Sijens via Flickr

Op een dag zo midden in de summer, ik was een joar of vief, slenterde ik mit een koppeltje jonkse dei wat older waaren as mie deur de polder. Noa goud uur te hebben loopen kwaamen we aan bie een ofwoateringskenoal (tochtsloot) terechte. De jonkse wossen een zandploat liggen dat zo’n twei kilometer vanof de eerste boerenploatse en wat hoezen lag. We hadden vanzulf gain zwemgoudje bie ons en ainmoal aankoomen, trokken we ons oet en zo mit de blode moase t wotter in.

Hondjeboaden

Deurdat de tochtsloot vrij daip was konden de jonkse doar zwemmen. Zulf luip k tot aan m’n borst tou in t wotter en dee wat plonsken of aan t kaante op t lief hondjeboaden. Zo hadden we mit mekoar de grootste lol. Zo ging dat n moal of wat tot dat ik een moal mit m’n opa mitging noar de kwelders om gras op te holden veur de peerden dei ‘s oavends noa t waark altied op staale stonden. Bie t grote ofwoateringnskenoal aan de polderkaante, zo langs de diek van de Dollerd, kon ik nait loaten om even de plomp in te goan.

Daip

Dit was heerlijk en n dag of wat loater t zulfde raize weer mit opa. ‘t Was weer waarm en ainmoal bie t wotter aankoomn ging t boksum van de moase en hup d’r in. Mien laive tied, ik verzoop sikkom! Ik vuilde gain grond onder mien vouten en ging n moal of wat kop onder. Wat had ik t benauwd en aal proesten en stennen kwam ik den ook hondjeboaden aan kaante. As knuppel kon ik nait waiten dat de sluizen bie Nij Stoatenziel welains dichte weezen konden en den t hier hoog wotter was. Ainmoal thoes had k de schrik nog in de bainen en trol mie t hemd nog veur t gat! Anderdoags drong t tot mie deur, dat ik nait meer benaauwd weezen in t wotter huifde. Verzoepen deed ik nait meer, want ik kon op mien menaaier ook zwemmen!

Ondanks dat ik elk schouljoar in Duutsland over doun mos, heb ik veul plezaaier had. Hier in Holland hebben ze mie bie leutjen duchtig wat bie leerd. Bin traauwd en heb twei kinder en achterklainkinder woardat ik veul plezaaier aan beleef. Ik heb altied waark had en bin nou inmiddels op pensioen.