De landbouwer Walfridus woont en werkt in Bedum en trekt dagelijks naar de Sint- Maartenskerk in de Stad om zijn religieuze plichten te vervullen. Tijdens een dergelijke tocht wordt hij verrast door de Noormannen, die het op Groningen hebben voorzien.

Hij wordt gevangen genomen en doodgeslagen. Ook zijn zoon Radfridus wordt hierbij vermoord. De familie krijgt de lichamen pas terug na betaling van een geldsom. 

Walfridus en zijn zoon worden begraven in Bedum. Op de plaats van hun graven wordt een kapel opgericht en beiden worden als martelaars vereerd. De legende gaat dat er boven het graf van Walfridus allerlei wonderen voltrekken. Bedum wordt één van de grootste pelgrimsoorden van Noord-Nederland. Walfridus brengt het echter nooit tot een door Rome erkende heilige.