De in Groningen geboren en getogen Kamelingh Onnes (1853-1926) studeert wis-, natuur- en scheikunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is van 1882 tot 1924 hoogleraar te Leiden, waar hij de oprichter is van het naar hem genoemde ‘cryogeen laboratorium’.

Daar brengt hij het wetenschappelijk onderzoek van zeer lage temperaturen op een tot dan toe ongekend niveau. Het bereiken van dergelijke temperaturen en het onderzoek van gassen bij die temperaturen staat in die tijd zeer in de belangstelling. Een groots resultaat is het vloeibaar maken van helium, in 1908.

Vervolgens richt Kamerlingh Onnes zijn onderzoek op het gedrag van vaste stoffen bij zeer lage temperaturen. Een van de ontdekkingen daarbij is de supergeleiding van metalen voor elektrische stroom bij zeer lage temperaturen. Voor zijn groots opgezette experimentele onderzoek krijgt Kamerlingh Onnes in 1913 de Nobelprijs voor de natuurkunde.