Hij speelde maar liefst vijftien jaar op het middenveld van GVAV en FC Groningen en tussendoor een wijle voor het destijds zo roemruchte Feyenoord. Achter zijn naam prijken 484 wedstrijden voor de trots van Groningen en Ommeland en hij fabriceerde 82 doelpunten. Ook droeg hij zes keer het Oranje-shirt en maakte hij zelfs een goal in dienst van het Nederlands elftal. Uitgerekend op de dag van de Johan Cruijff-schaal tussen zijn FC Groningen en PSV, is Piet Fransen in z'n woonplaats Groningen heengegaan. De spelers van de FC eerden mister FC Groningen met rouwbanden en voorafgaand aan de krachtmeting was in de Amsterdamse Arena sprake van een indrukwekkende minuut stilte.

Piet Fransen (geboren 5 juli 1936) was een natuurtalent en een beetje geschoold bij de ooit betaald voetbal spelende stad-Groninger club Velocitas met als thuishaven het Stadspark. Piet trad bij ‘Velo’ in de voetsporen van z’n pa Geert, vaste kracht in het eerste elftal van Velo, dat in het verre verleden, net als FC Groningen enkele maanden voorheen, de KNVB-beker bemachtigde. Pa Fransen was de voetballende kolenboer alias Schele Geert omdat z'n ene oog een beetje vreemd stond. Piet stond bij GVAV en FC Groningen te boek als de voetballende melkboer. Zes dagen in de week om zes uur in de ochtend arriveerde Piet in een loods aan de Frieschestraatweg om z'n SRV-wagen vol te laden en om vervolgens een vaste route af te werken. En daarna hulde hij zich in het vermaarde Oosterpark in z'n trainingskloffie. Hard werken en voetballen was in die tijd (1957-1973) de gewoonste zaak van de wereld.

Gekozen

De destijds vermaarde voorzitter Jan Hekman van GVAV onderkende rap de bijzondere kwaliteiten van de jonge Piet, die op z'n 21ste mocht komen opdraven in het Oosterpark. Hij zou er feitelijk nooit meer weggaan. Alleen de korte periode bij Feyenoord was eigenlijk een smetje. Voetballend was het voor Piet geen probleem, maar er speelden andere zaken. Toenmalig echtgenote Lena had heimwee naar haar familie en Groningen. Bovendien was Piet bij GVAV het mannetje en bij Feyenoord niet. In de Kuip waren befaamde internationals als Eddy Pieters Graafland, Reinier Kreyermaat, Cor Veldhoen en Coen Moulijn de baasjes. Het kortstondige verblijf bij Feyenoord leverde Piet ondanks sores twee voordeeltjes op. Hij ontving een torenhoog salaris en werd eindelijk gekozen in het Nederlands elftal. Destijds kozen de keuzeheren vrijwel altijd voor spelers van Feyenoord, Ajax en PSV. Regionale vedetten als Piet en de Limburger Willy Dullens liepen daardoor tientallen interlands mis.

Intimiderend

Snelheid en loopvermogen waren bepaald niet de kenmerken van Piet. De voetballende melkboer beschikte daarentegen over een formidabel spelinzicht, had een uitstekende traptechniek, een prima schot, stuurde z'n ploeggenoten en was op de grasvlaktes een regelrechte boef. Piet had destijds de gewoonte om kort na de aftrap even bij z'n directe tegenstander langs te gaan. Dan loerde hij kort naar de scheidsrechter en als de fluitist de andere kant op keek scheerde Piet even een enkeltje van z'n opponent. Die handelwijze was destijds mogelijk omdat er geen twaalf tv-camera's in de stadions present waren en de twee grensrechters altijd ziende blind waren. Piet voegde z'n directe tegenstander ook altijd toe "Kom niet weer in de buurt mien jong of je gaat er aan". In de meeste gevallen kreeg Piet vervolgens vrij spel.

Standbeeld

Na z'n afscheid als speler in het Oosterpark voetbalde Piet nog bij de amateurs van ACV in Assen en Gronitas in Stad. De relatie GVAV/FC Groningen en Piet is altijd gebleven en duurde in z'n totaliteit maar liefst 52 jaar in allerlei functies. Van scout tot jeugdbegeleider en chauffeur van FC-busjes om talenten te vervoeren, Piet was nergens te beroerd voor. Vier jaar geleden nam de FC officieel afscheid van de toen 75-jarige Piet. Een tribune in de Euroborg is naar hem vernoemd. In oktober 2014 sprak Piet tijdens de onthulling van het standbeeld van Tonny van Leeuwen voor de Euroborg de wens uit om ook een dergelijk standbeeld te krijgen. "Maar Piet, een standbeeld is alleen voor overledenen en jij gaat nog heel wat jaartjes mee", kreeg hij te horen. Nu is het zover. Het is aan de leiding van de FC en de Supportersvereniging om de wens van Piet te vervullen. De voetballende melkboer is heengegaan.

Een uitgebreide versie van dit artikel verscheen eerder op de Groninger sportwebsite Sportinstad.nl.