In een afgeladen vol zaaltje spraken vrouwen van toen onder hilarische leiding van Inez Grondhuis, barkeepster c.q. conciërge van de cafés, over hun gezamenlijke vrouwenverleden. Over praatgroepen, demonstraties, ontluikende liefdes, songfestivals, het dichtlijmen van sloten van bruidsjurkenwinkels en seksshops en het vervalsen van cadeaubonnen om die uit te delen aan minder bedeelden. Maar vooral ging het over saamhorigheid en gemeenschap in een weinig geëmancipeerde tijd dat vrouwen bijvoorbeeld eigenlijk moeilijk het uitgaansleven in konden zonder consequent lastig te worden gevallen door mannen.

Van Dikke Trui en de opvolgende cafés is archiefmateriaal bewaard gebleven zoals notulen, correspondentie, foto's, actiemateriaal, maar ook allerhande interessante stukken over de kraakpanden waar de latere cafés in gesitueerd waren en als pièce de resistance een heel fraai gastenboek. Dat boek is eigenlijk een groepsapp avant la lettre. Heel bijzonder. Het gastenboek kreeg ik, Sebastiaan Vos - collectiebeheerder bij de Groninger Archieven, overhandigd als de symbolische overdracht van het archiefmateriaal van Dikke Trui aan de Groninger Archieven.

En zoals dat dan gaat werd ik zaterdag na afloop van het verhalencafé door diverse vrouwen aangesproken die ook nog wel het een en ander thuis hadden liggen over feminisme, vrouwenstrijd en lesbische geschiedenis in Groningen, wat onze kant op kan komen. En dat is maar goed ook, want dit is uitermate waardevolle recente geschiedenis die bij ons goed op haar plek is om door anderen weer geraadpleegd te kunnen worden.